woensdag 20 april 2016

NOT VERY LADYLIKE!

Lake Havasu, Arizona schittert in het zonlicht als een verloren juweel in een zandbak. In grote getale worden mensen als een magneet aangetrokken door deze oase om te recreƫren in, op en rond het water dat eindeloos word aangevoerd door de Colorado River.

Recreatie is een belangrijk bijproduct geworden en de groei van Lake Havasu City lijkt hierdoor onstuitbaar. Maar de rivier als levensader en het meer als reservoir voorziet tot ver in de omtrek de mens van drinkwater en de dorstige natuur van het noodzakelijke water voor land- en tuinbouw en anderssoortige levensbehoeften.

Wij hebben gekozen voor deze route om de barre schoonheid van de omgeving, waarin de rivier zich kilometers lang slingert door het dorre landschap. Het contrast van de rijke groene oevers langs de rivier met de kale aanblik van de genadeloze woestijn, zou een reminder moeten zijn voor iedereen die zich om het leven bekommert zorgvuldiger om te gaan met water. Want intenser dan hier kun je het levensbelang van water voor alles wat leeft en groeit niet voelen.

De campground in de buurt van het meer is al een tijdje niet meer volledig bezet. In de wintertijd is het hier goed toeven, maar al in mei begint de temperatuur snel op te lopen tot ver boven de 30 graden met regelmatige uitlopers tot in de 40 graden. En geloof me, dat veroorzaakt een zeer hoog puf gehalte. 
Wij reden naar de receptie om ons te registreren met in ons kielzog een grote motorhome uit de hoogste prijsklasse, en dan heb je het over overdadige luxe.  

Akkevietje
Nadat ik was uitgestapt en voorlangs onze 'Red Rider' liep om de receptie binnen te gaan, schoot als een pijl uit de boog een keurig gesoigneerde dame voor mij het kantoor in. Zowat onder de voet gelopen en enigszins verbouwereerd door het bijna letterlijk binnenvallen van de dame in kwestie, wist ik nog net op tijd de dichtslaande deur te ontwijken. 
Toen ik binnenkwam hoorde ik haar de receptioniste hijgerig vragen of er plaats was, meteen daaraan toevoegend wat haar voorkeur was ten aanzien van de stand van de zon en zicht op het meer, maar ook de noodzaak van goede televisie, WiFi aansluiting en voldoende tussenruimte met buren. Voorts wilde ze nadrukkelijk weten of er goed toezicht was op honden- en geluidsoverlast in het park. 

Inmiddels had ik mij keurig netjes en op gepaste afstand maar met snel toenemende ergernis opgesteld achter de dame met de hoge noten in haar repertoir. Niet in het minst gehinderd door mijn aanwezigheid werkte zij haar wensenlijstje af en verliet na betaling en routebeschrijving in het park zonder de vriendelijke afscheidsgroet van de receptioniste te beantwoorden, laat staan mij ook maar een blik waardig te keuren.

De receptioniste begroette mij vervolgens uitnodigend. Ik schraapte mijn keel en zei plompverloren: 'I am a polite Dutchman, but I am sorry to say that the behavior of this lady was definitely not ladylike'. De jonge vrouw begon te blozen en zei: ''U heeft gelijk, ik heb alles gezien, u was hier eerst'. Ik keek haar aan en vroeg; 'maar waarom hielp u haar dan?' Ze sloeg haar ogen neer en antwoordde fluisterend: 'het spijt me'. 

Ik wilde het niet moeilijker maken voor haar dan het kennelijk al was, maar vond het toch nodig om er nog wat toe te voegen. 'Ik ben een gast in uw land en wil mij als zodanig correct gedragen, maar in mijn eigen land zou mij dit niet overkomen zijn. Deze mevrouw was ronduit onbeschoft, ze is daarmee weggekomen en u en ik hebben het laten gebeuren. Maar kijk aan, ongewild heeft die mevrouw mij echter stof gegeven om dit akkevietje in mijn blog te beschrijven. Want weet u, ik reis in Amerika en schrijf op het internet over dit land en zijn bewoners. Over leuke dingen en over zaken die wij van Amerikanen niet begrijpen. Dit was een voorbeeld van ongepast gedrag.' 

Troostkorting
Met een licht gevoel van schaamte besefte ik dat ik met deze verklaring de reikwijdte van mijn blog in ruime mate overdreef, maar eerder had dit mij geen windeieren gelegd bij het bezoeken van campgrounds. 

De receptioniste herpakte zich, bood omstandig haar excuses aan en het slot van het liedje was dat ik met een fikse korting een goede plek kon zoeken. 
Dat wij in de vroege avonduren ongevraagd mochten meegenieten van een overluid klassiek concert op de radio van een nieuwsgierige buurman die om een praatje verlegen zat, dat kan ik de vriendelijke receptioniste niet aanrekenen. Want al eerder op onze reis hadden wij gemerkt: soms zit het mee en soms zit het tegen!