Op weg naar Oregon komen wij op steeds bekender terrein. Vanaf nu moeten we er rekening mee houden dat het overwegend mooie weer ons wat minder gunstig gezind zal zijn. Maar die vele zonnige en warme dagen hebben we tenminste in de knip zitten. Dat is op zich al bijzonder, want grote delen van Amerika zijn de afgelopen weken geteisterd door kou, regen en sneeuw. Ons humeur is niet kapot te krijgen en we kijken uit naar het vervolg van onze reis die in Oregon het meest noordelijke punt zal bereiken. Pismo Beach
Om naar het noorden te reizen hebben we de keus uit: snel opschieten via de grote freeway, de I-5, een ietsiepietsie minder snelle route, de Hwy. 101 óf langzaam vorderen maar genieten op de Pacific Coast Hwy 1. Daarover hebben we dus niet lang hoeven nadenken.
Als aanloop naar deze weg kozen we nietemin uit practische overwegingen eerst een stukje Hwy. 101. Die leidt naar Pismo Beach, een kilometer of wat gelegen van het populaire Santa Barbara. Vlak bij het strand hebben we overnacht om de volgende dag het tweede deel van de etappe te gaan afleggen.
Als aanloop naar deze weg kozen we nietemin uit practische overwegingen eerst een stukje Hwy. 101. Die leidt naar Pismo Beach, een kilometer of wat gelegen van het populaire Santa Barbara. Vlak bij het strand hebben we overnacht om de volgende dag het tweede deel van de etappe te gaan afleggen.
Droompad
De coastal hwy. 1 is wat mij betreft de mooiste kustweg die ik ken. De tweebaansweg slingert zich langzaam steeds steiler omhoog en biedt regelmatig een fabuleus uitzicht op de de afgelegde route en de nog te rijden weg.
De pacific Ocean op z'n mooist en een plaatje van een kustlijn. Bij Big Sur, min of meer halverwege dit circa 600 km lange droompad langs het hoog oprijzende kustgebergte, kom je gewoon ogen tekort. De weg kan plotseling scherp dalen, waardoor je ineens vlak langs de zee rijdt en je de golven hoog ziet opspatten tegen de her en der verspreide massieve rotspartijen.
Regelmatig wijken we dan ook uit naar een parkeerplaats om al dat moois op ons te laten inwerken.
Er zijn nog andere bezienswaardigheden die je dwingen om te stoppen. Zoals een grote kolonie 'Elephant Seals' met wijfjes en jongen. Deze zeeleeuwen liggen op een groot afgebakend deel van het strand te zonnen en te roggelen. Het is interessant om te zien hoe de mannetjes de vrouwtjes het hof proberen te maken en allerlei mij onbekende spelletjes willen doen...... De stank van deze lieverdjes is amper te verdragen en al gauw richt je geteisterde neus zich weer gulzig op een frisse zeebries. If you're going to San Francisco........
Op zo'n kleine honderd kilometer van San Francisco wordt het weer drukker op de weg. Het schiereiland Monterey met het naburige mondaine Carmel komt in zicht. Vanaf 10.00 zijn we onderweg en met de klok kruipend naar 17.00 uur besluiten we te overnachten in Felton, ten noorden van Santa Cruz. Het RV park bevindt zich in de redwoods, enorme bomen die naarmate we naar Noord California reizen steeds groter zullen worden. Het is er donker en het is een slecht onderhouden park, maar voor één nachtje kan het er mee door.
De volgende morgen vertrekken we bijtijds om vóór de grote drukte door San Francisco te kunnen trekken. We zijn op weg naar Petaluma op de Hwy. 101. Het ligt onder de rook van Santa Rosa, de plaats waar wij later 5 dagen te gast zullen zijn bij Amerikaanse vrienden.
Een beroemde song van Tony Bennet is:
'I left my heart in San Francisco'
en de tekst is me uit het hart gegrepen. De stad ligt aan een grote baai en is het centrum van de Bay Area, een conglomeraat van steden waar in totaal zo'n 5 miljoen mensen wonen. Over een week of twee komen we weer terug in deze stad en zal ik er wat meer van vertellen. Maar, bij het rijden over de beroemde Golden Gate Bridge, kom ik er niet onderuit om alvast een foto te plaatsen van deze hangbrug, waarvan je een niet te beschrijven blik op San Francisco hebt. So, I promise.......more later! Al was het alleen maar als verzoeknummer van mijn buurtjes, die zich liefdevol ontfermen over ons poesje 'Scooby'.Santa Rosa
Na een bezoekje aan mijn pas getrouwde neef Nolan in S.F. en een prettig verblijf op een uitstekend RV park in Petaluma was het tijd om in Santa Rosa onze oude bekenden Jerry en Linda op te zoeken. Hun allerhartelijkste begroeting maakte ons gewoon verlegen. Alsof er geen 16 jaar voorbij gevlogen waren; het klikte direct tussen ons en de dagen stonden bol van de leuke uitstapjes en heerlijk eten. Linda is de dochter van onze vrienden die we in Sun City hebben bezocht en is is één van de meest energieke en creatieve mensen die ik ooit ontmoet heb. Zij en Ine delen een gezamelijke hobby: quilten. 
Haar man Jerry is de General Manager van Smothers European in Santa Rosa, een grote dealership van zowel Volvo als Mercedes Benz. Dat ik in een uiterst luxe Mercedes cabriolet mocht rondrijden was een buitenkansje dat deze autofreak zich natuurlijk niet liet ontnemen.
Na aanvankelijk de trailer bij hun huis te hebben geparkeerd, verhuisden we die halverwege ons verblijf naar de Mercedes Dealership, alwaar die voor een week of twee is gestald. Na onze tocht naar mijn zusje Anna in Brookings, Oregon gaan we door naar Bend in Central Oregon. Van onze vrienden kregen we de sleutels van hun vakantiehuis daar. Dikke verwennerij dus. In Bend hebben wij ooit 4 jaar gewoond en dus verheugen we ons in het weerzien ervan. De trailer krijgt nu even rust en het betekent ook dat we ons wat sneller kunnen verplaatsen.
Al is de weblog nog niet helemaal up to date, we zijn toch aardig opgeschoten dank zij een goede internetverbinding bij mijn zusje in Brookings. OR. In de volgende aflevering is dat de plaats waar vanuit we nog even terug kijken op de ook al weer mooie rit van Santa Rosa naar Oregon op de Redwood Hwy., een tocht van zo'n 8 uur.
So, hang in there, we are not done yet!
