zaterdag 15 maart 2008

THE ECHO OF OUR FOOTSTEPS

Reizen is eigenlijk dubbel genieten in repeterende zin. Het is het best te vergelijken met sex in optima forma. Eerst ter opwarming de voorpret van de rit en dan, gaandeweg, begint de geleidelijke opbouw van het genot. Her en der verspreid zijn er wat rustpunten om bij te komen van al dat moois en om wat bij te tanken voor het volgende deel van het traject.

Hallo was u daar nog of wordt het nu te pikant? En dan te bedenken dat ik het hoogtepunt van elke trip nog onbesproken laat. Ach op mijn leeftijd wil je het voorstellingsvermogen van iedereen de vrije ruimte geven en trek je dus een grens.
Maar laten we niet afdwalen en ons beperken tot het volgende traject van onze reis naar het noorden. Een rit van ruim 8 uur op de beroemde Redwood Hwy. Een rit die ons ook voert langs twee plaatsen waar wij ooit gewoond hebben en waar de echo van onze voetstappen nog naklinkt.


Redwood Hwy.
Uit Santa Rosa vertrekken wij over Hwy. 101 richting Cloverdale. Dit is Sonoma County. Samen met de Napa Valley de beroemdste wijnstreek van California. Het is een genot om door deze glooiende streek te toeren en te zien met wat voor precisie de wijnstokken gebonden zijn. De komende maanden zullen veel toeristen zich vergapen aan de rijke velden en de wijnhuizen bezoeken om de prijzige wijnen te proeven. In Cloverdale hebben wij ooit het goed lopende 'La Grande Motel' gehad en aan de drie jaar dat wij daar gewoond hebben, bewaren wij nog steeds dierbare herinneringen.

Wij vervolgen onze weg en verlaten de wijnstreek. Nu komen we in het gebied met haast ondoordringbare naaldwouden. Hier regeert de Redwood, een boomsoort van enorme afmetingen. Sommige gaan zo ver terug als het begin van de jaartelling. Vele zijn meer dan 100 meter hoog en van een omvang die het mogelijk maakt om er met een flinke auto a.h.w. dwars doorheen te rijden. In de toeristische centra zijn enkele reuzenbomen gedeeltelijk uitgehold, waardoor je dat ook letterlijk kunt doen. De plaatsen die we passeren zijn door de jaren heen maar weinig veranderd. Hier verdient men z'n geld in de bosbouw en in de loggingindustrie (houtverwerkingsbedrijven die zich aan steeds strengere regels moeten houden). Een andere bron van inkomsten is het toerisme. Het is hier nooit een vetpot geweest en ook nu zijn de tekenen van armoede zichtbaar aanwezig.


Na urenlang rijden door deze monumentale bossen, voert de weg bij Eureka ineens terug naar zee. Vanaf dit punt betreed je een schitterend gebied waar op sommige plaatsen de oceaan de bossen lijkt te kussen. Het levert een beeld op dat mij steeds weer ontroert. Midden in dit gebied ligt Klamath, een klein plaatsje aan de mond van de gelijknamige rivier, beroemd door z'n zalmvisserij. Hier is het Motel gelegen dat wij ooit hebben overgenomen van mijn moeder nadat mijn vader in 1977 was overleden. Over onze periode in Jack's Motel is veel te verhalen, maar dit is niet de plek daarvoor. Uit dit plaatsje vertrokken wij in 1982, na een korte onderbreking in Nederland, naar Cloverdale en vervolgens naar andere streken in Amerika.

Pure schoonheid
Vanaf Klamath is het een half uur rijden door de Redwoods naar Crescent City. De weg klimt en loopt weer even van zee af landinwaarts. Als zonnestralen zich een weg banen door de ochtendmist die als een deken over deze gigantische bomen is gedrapeerd, ontpopt zich een waar schouwspel. Dit is zo puur, dat je je even in een andere wereld waant. Vooral als in het voorjaar ook de rhododendrons tussen deze giganten in volle bloei staan. Op zo'n moment kun je niet anders doen dan de auto parkeren en de motor uitzetten om te luisteren naar de diepste stilte die je ooit gewaar werd. In het hart van de Redwoods, zul je zelfs geen vogel horen, want redwood rot niet en dus zijn er geen insecten.

Crescent City is gelegen aan de kust en is de laatste wat grotere plaats in het noorden van California. In de laatse vijftien jaar hebben zich hier meer grote bedrijven gevestigd en is er meer leven in dit stadje gekomen. Deze groei is vooral te danken aan de bouw van de grote en zwaar bewaakte gevangenis 'Pelican Bay'. Mensen die zich daarvoor kwalificeren, krijgen binnen de muren 'verblijf met vol pension' aangeboden. Je kunt daar maar beter niet bij willen horen, want velen komen er nooit meer weg. Onder hen bevinden zich de grootste misdadigers, waarvan menigeen 'on deathrow' z'n lot afwacht. Hoe dan ook, zolang de misdaad tiert, is de werkgelegenheid in het stadje tenminste gewaarborgd. Door de toenemende bedrijvigheid is Crescent City uit een jarenlang isolement gekropen en heeft het zeker ook heel aardige kanten gekregen.

Vanaf Crescent City is het minder dan een uur rijden naar Brookings, Halverwege overschrijden we de grens tussen California en Oregon. In een volgend stukje een impressie over ons verblijf in Brookings, waar mijn zusje woont en onze verdere tocht naar Bend in Central Oregon. Alweer een vroegere woonplaats. Watch the Yopermobile moving up north.