'Snelle Jopie' slaat weer toe! Wat dacht je wat, effe concentreren, gewoon wat aan de knoppen van de nieuwe interface frunniken en ja hoor.........het eerste plaatje staat er toch maar weer. Oogt toch heel wat vriendelijker nietwaar?Dat geeft de burger moed. Ine en ik hebben een wat andere aanloop genomen voor deze reis. Waar een normaal stel zich in alle rust voorbereidt, vonden wij het nodig om op de valreep drie middagen lang ons terras opnieuw te voegen. Onder het motto 'eerst de rot klusjes, dan het genot', profiteerden we van redelijk weer om nog voor de aanvang van de herfststormen de boel op orde te krijgen. Daarna was het koffers pakken, Scooby, onze poes, bij het dierenpension afzetten en een familiebezoekje in Rijswijk afleggen.
Vervolgens ging het op Schiphol aan om in te checken bij Hotel v.d. Valk. Dat was op zondag 10 oktober 16:00 uur. We maakten hierbij gebruik van een speciaal programma 'sleep, park, fly', waarbij een overnachting recht geeft om je auto voor de duur van je reis zonder bijkomende kosten te parkeren bij het hotel. Het voordeel van zo'n start is dat je al direct een vakantiegevoel krijgt. Maandag, lekker uitgeslapen, op ons akkertje met de shuttle naar Schiphol en om 14:00 uur de lucht in.
Het eerste traject van de vliegreis voerde naar Atlanta. Een prima vlucht van 9 uur. Geen noemenswaardig oponthoud buiten de gebruikelijk vaste en rigide formaliteiten die tegenwoordig nou eenmaal bij binnenkomst in de USA horen. Atlanta is een enorm grote luchthaven. De overstap op de vlucht naar Orlando duurde anderhalf uur. De start had enige vertraging door het grote aantal toestellen dat geduldig het groene licht om op te mogen stijgen afwacht. De reis naar Orlando verliep vlotjes. Amper een uurtje vliegen. Na 15 uur reizen waren we het dan ook wel zat. Binnen een half uur hadden we onze huurauto opgepikt - een witte Toyota Corolla - en waren we op weg naar ons eerste hotel. Sue, onze vaste TomTom gids, vond feilloos de weg.
Na een goede nachtrust ontdekten we pas dat onze hotelkamer niet brandschoon was. Bij vertrek lieten we op een vriendelijke, maar indringende manier bij de receptie weten dat wij in Nederland andere normen hebben van reinheid. De manager bood prompt volledige compensatie aan. Daar ging het ons niet om, maar het tekent wel het schuldbesef van de op service afgestemde Amerikaanse maatschappij. Dat was dus een klein smetje, maar daarom niet getreurd. Buiten schijnt de zon, de palmen wuiven en het is tussen de 30-35 graden. Als ik me niet vergis, is het in Holland ietsjepietsje koeler..........Onze eerste etappe leidde naar een ander hotel in Apopka, een ritje van rond 25 km dat ons echter 2 uur heeft gekost.
Het was file rijden in extreme zin, iets dat ik zelfs in Holland nog nooit zo heb meegemaakt. En dan te weten dat je zo'n 5 rijen dik voortkruipt. Oorzaak: een enorme vrachtwagen en aanhanger die van een talud was gedonderd. Ook Amerika kent z'n ramptoerisme en dus was het aan de andere kant ook mis.
Als pleister op de wonde kwamen we in een gloednieuw Holiday Inn
terecht. Heerlijke kamer met alle gemakken en weer voor een vriendelijke prijs. We hebben de Euro-wind weer mee. Omgerekend kost zo'n kamer ons 65 Euro, inclusief een prima ontbijt. Ter vergelijking: onze kamer bij Hotel Schiphol was 125 Euro, zonder ontbijt. Dat benne leuke dingen voor de mensen!
Donderdag zijn we naar het oosten gereden om langs de Atlantische Oceaan zuidwaarts af te zakken. Daar, vlak bij Cape Canaveral, de beroemde lanceerplaats van raketten, hebben we weer overnacht. De kuststrook in Florida is dicht bevolkt en dus is het verkeer ook druk. Gelukkig lopen er verschillende autowegen naast elkaar, dus je kunt kiezen tussen flink opschieten of voortsudderen. Voor ons is het een kennismaking met een gebied dat wij nog niet eerder hebben bezocht. Een eerste vergelijking met California dringt zich aan ons op en nu al kunnen we zeggen dat de Golden State aan de andere kant van Amerika verreweg onze voorkeur heeft. Maar van het klimaat hier kun je in Holland alleen maar dromen, dus we genieten volop.
Zo zijn we nu in het zuiden van Florida aangeland. Voorlopig laten we het drukke Miami links liggen. Daar komen we later terug. Nu zijn we op weg naar de Florida Keys. Een reeks kleine eilanden, verbonden met bruggen, die zich uitstrekt richting Cuba. Het hele traject is 150 km. lang. Daarover later meer. Vandaag is het zaterdag, mijn verjaardag. Allen die mij per email of sms hebben gefeliciteerd, hartelijk dank! Als jullie het niet erg vinden, trekken wij ons nu even terug in de schaduw van een palmboom aan de kant van het zwembad. Oef...., wat is het hier warm!
