Reizend langs de kust van Florida, dringt zich met een beetje fantasie het beeld op dat er net zo veel boten zijn als auto's. Van klein tot zeer groot, als het varen kan schiet het door het water of ligt het suffend te dobberen in een bootslip.
Maar ook liggen ontelbaar veel boten als gesorteerde broodjes in huizenhoge stellingen te wachten tot ze te water worden gelaten.
Voor ons geen vaarpret. Wij toeren langs de zonnige wegen van Florida en zijn wat varen betreft eigenlijk alleen geïnteresseerd in de vraag hoe goed de Euro vaart ten opzichte van de 'once so mighty US Dollar'. En, als vakantieganger is het een aangename bijkomstigheid dat de Euro thans in hogere sferen verkeert. Yes, money talks my friends.
Met het plaatje bij dit stukje zenden wij jullie een zonnige groet uit Zuid Florida. Want daar waren wij gebleven: on route to the Florida Keys, een reeks eilandjes dat zich uitstrekt tot ver in de Golf van Mexico.
Wij hebben in Holland de Waddeneilanden, de Amerikanen hebben de Florida Keys. Voor een rondje eiland hoppen heb je hier wel beduidend meer tijd nodig. De afstand naar Key West, het meest zuidelijk gelegen eiland is vanaf het vaste land circa 150 kms. Dan ben je dus wel even onderweg. Alles is tweebaans en wee degene die de gemiddelde snelheid van 60 km. overschrijdt. Vanaf het eerste en grootste eiland Key Largo, zijn achtereenvolgend de eilanden Islamorada, Marathon, Big Pine Key en Key West met lange bruggen aan elkaar verbonden. In het hele gebied liggen rondom deze grotere eilanden nog zo'n 1700 kleine en onbewoonde eilandjes verspreid. Een paradijs dus voor liefhebbers van de watersport. Wat direct opvalt, is de weelderige plantengroei, die mij als tropenkind uit voormalig Nederlands Indië deed mijmeren over mijn jeugdjaren. Het vooruitzicht dit tropisch klimaat binnenkort weer te moeten inwisselen voor onze koude en natte najaarsstormen thuis is dus verre van aanlokkelijk.
Helaas waren wij op Key West wat beperkt in onze bewegingsruimte door een plotseling opspelende rug die mij een uiterst ongemakkelijke nacht heeft opgeleverd. De klachten waren wel zo ernstig dat ik hulp meende te moeten zoeken bij de afdeling eerste hulp in een ziekenhuis. Het vooruitzicht leverde al nachtmerries op, want je bent niet zomaar uit de klauwen van een Amerikaanse arts. Alleen al het papierwerk is een ode aan de bureaucratie, hetgeen altijd vertaald wordt in hoge rekeningen. Toen we te horen kregen dat op deze 'spoedafdeling' gerekend moest worden op een wachttijd van enige uren, heb ik mijn rug zo goed en zo kwaad als het ging gerecht en direct op eigen kracht het ziekenhuis verlaten.
Ja, wij Hollanders zijn wel goed, maar niet gek. Met een laatste blik op het 90 miles verderop gelegen Cuba en een foto van Ine bij de boei waar je te water zou moeten gaan om de kortste afstand naar Fidels eiland te overbruggen, namen wij weer de weg terug naar het vaste land. Met regelmatige tussenstops was het ondanks de opspelende rugpijn nog best te doen. Eenmaal terug op het vaste land en na een aantal pijnstillers trad er gelukkig merkbare verbetering op.
De volgende dag, dinsdag 19 oktober en - het wordt eentonig - weer met een stralende zon, zetten we koers naar Miami Beach. Een stad die je niet zo maar even kunt beschrijven. Zo'n oord moet je zien. Een kriskras rit van meer dan 100 kms. door deze meest zuidelijk metropole van Amerika, waar steenrijk en straatarm op gepaste afstand van elkaar leven onder de staalblauwe hemel, was vluchtig, maar indrukwekkend. Torenhoge appartementen- gebouwen pal aan hagelwitte stranden en getto's waar de etnische gangs hun straatoorlogen uitvechten.
Het financiële centrum downtown, kloppend hart van corporate America, paleizen van huizen aan het water met aanlegsteigers voor de meest luxe motorjachten en groepen mannen die op de hoeken van de straat bedelen om werk. Ziedaar het contrast in korte bewoordingen.
Maar ook opvallend genoeg, de eindeloos lijkende stranden met voorzieningen voor de gewone man, keurig onderhouden en smetteloos. Ook dat is Amerika. Een indrukwekkend beeld, waaraan de gemiddelde strandbezoeker in Nederland een voorbeeld zou moeten nemen.
Als we Miami verlaten, zetten we koers naar de westkust van Florida aan de Golf van Mexico. Een tocht van ruim twee uur door Alligator Alley, dwars door de beroemde Everglades, woonoord van de grote schare krokodillen die hier in het wild leeft.
