Week 2Met de moderne communicatiemiddelen lijken afstanden tegenwoordig direct overbrugbaar en heb je niet het gevoel dat je zo ver van elkaar vandaan bent. 'I'm only a phonecall away' and 'see ya on my desktop' zijn gevleugelde uitdrukkingen geworden. Ze geven aan dat je met een goed ontwikkeld druktoetsgevoel direct en overal draadloos aanwezig kunt zijn. Even een luchtig babbeltje al dan niet online, een belletje of mailtje over zakelijke dingen, of zo maar even draadloos contact omdat je aan hem of haar denkt. Of zoals nu enthousiast verhalend over alweer een prachtige dag op een heerlijke trektocht. Wireless connection, instant contact, it's here to stay folks! Totdat........, de techniek het even laat afweten. En dat is vorige week het geval geweest. Maar niets is blijvend, dus kom, volg mij op het pad terug naar vorige week. And what a week it was!
The Grand Canyon
Twaalf dagen zijn verstreken sinds mijn laatste verslag en het wordt dus hoog tijd voor een nieuw kijkje op Amerika. De trek naar het zuiden is inmiddels begonnen, maar niet voordat we een bezoekje aan de Grand Canyon hadden gebracht. Dat was dus eerst nog een stukje (circa 200 km.) naar het noorden. Maar wie kijkt nou op een metertje meer of minder als je op weg gaat om één van de grootste natuurwonderen van deze planeet te gaan aanschouwen. De belofte van een onvergetelijke dag is volledig ingelost. Na een paar regenachtige en frisse dagen in Sedona brak plotseling de zon door en onder een staalblauwe hemel hebben we een tocht gemaakt die onze stoutste verwachtingen overtrof.
De aanblik van de Grand Canon is overweldigend en eigenlijk niet met woorden te beschrijven. De Grand Canyon is een zeer brede en diepe kloof in het noorden van de staat Arizona. Als je komt aanrijden wijst niets in de buurt op het ontzagwekkend landschap dat zich plotseling aan het oog ontvouwt. In de loop van miljoenen jaren heeft het water van de rivier de Colorado deze kloof in het landschap doen ontstaan. Deze extreme erosie werd mogelijk doordat het gebied waarin de kloof ligt steeds verder omhoog rees. De Colorado erodeert ongeveer 16 cm per 1000 jaar. De canyon is ongeveer 435 kilometer lang en heeft een breedte die varieert tussen 15 en 29 kilometer. De canyon is meer dan een 1600 meter diep! Het is mogelijk er in af te dalen maar dit vergt, vanwege de grote diepte en de enorme hitte, een goede conditie en nog betere voorbereiding.We hebben dat dus maar even laten schieten. Als je het nog nooit gezien hebt is er eigenlijk geen voorstelling van te maken. Stel je een hoge en lange bergketen voor waarvan - als door een mes - de toppen recht zijn afgesneden en zover het oog strekt een schijnbaar lange vlakke lijn ontstaat.
Inplaats van tegen bergen op te kijken, staar je aan de rand van de kloof in onpeilbare diepten. De combinatie van zon, schaduw, het rode steen, de blauwe hemel en een toefje sneeuw zorgen voor steeds veranderende beelden van onuitsprekelijke schoonheid. Foto's kunnen slechts een flauwe indruk geven van de majestueuze Grand Canyon. Als je goed kijkt, kun je de Colorado River ontwaren. Op deze afstand ogenschijnlijk een klein stroompje, maar in werkelijkheid is deze lange rivier die in het Coloradogebergte ontspringt de levensader voor b.v. Las Vegas in Nevada, Arizona en Zuid-California. De heen- en terugweg voerde ons door het typische woestijnlandschap van Arizona, met steeds een wijdse blik naar eindeloze verten en over wegen waar je af toe een auto tegenkomt. Reizen in Amerika geeft je in die streken van eenzaamheid echt het gevoel van deze wereld los te zijn. Zeker niet voor iedereen een aanlokkelijke gedachte, maar ons geeft 't het ultieme reisgevoel.
Terug in Sedona, bleek de weersverwachting voor het zuiden in de komende dagen niet zo best. Dus besloten we nog even te blijven voordat we zuidwaarts zouden gaan. Al met al mogen we over het weer in de eerste 2 weken niet klagen. Overwegend zonnig met slechts een paar dagen regen en bewolking. Terwijl in een groot deel van Amerika koning winter met ijzige hand regeerde en in het zuiden staten werden getroffen door verwoestende windhozen.
Trek naar het zuiden
Vrijdag 1 februari. Auto gewassen, caravan aangehaakt en dus op pad. Met een stralende zon als metgezel, die er wederom toe bijdroeg dat we van een prachtige tocht door het berglandschap konden genieten. Soms klimmend naar een hoogte van circa 2500 meter, dan weer steil naar beneden op goede wegen met soms scherpe bochten. Het weggedrag van de Toyota is prima en de caravan volgt gehoorzaam in z'n spoor. Ook nu weer genieten we van het dorre landschap dat over eindeloze afstanden bezaaid is met cactussen. Vele al honderden jaren oud. In Arizona 'bijt' alles.
Miljoenen cactussen in allerlei soorten en maten zijn gewapend met scherpe punten en naalden om mens en dier mee af te schrikken. Een onzachte aanraking laat zeer pijnlijke sporen na. Vaak meters hoog torenen deze typische planten uit op berghellingen en zelfs toppen van heuvels. Vooral bij de ondergaande zon vormen ze daar schitterende sillouetten tegen een strakke hemel die langzaam wordt bevangen door de schemering.
In je fantasie laat je je mee terug nemen in de tijd van de grote trek naar het westen. In deze barre gebieden zochten geharde mannen en vrouwen zich met have en goed een weg naar een beter bestaan. De gedachte alleen al doet je huiveren. De vele westerns geven er vaak een romantisch tintje aan, maar wat mij betreft ten onrechte. Alles in die tijd was een dagelijkse strijd om het bestaan en de cactus is daarvan eigenlijk een symbool. Reden ook waarom het vernielen van deze fiere reuzenplanten in Arizona strafbaar is. Als er toch een gevoel van spijt bestaat, dan is het dat we de bloeitijd van de cactussen in april/mei zullen missen. Het schijnt schitterend te zijn. Maar je moet tevreden zijn, je kunt niet alles hebben hè?! En trouwens, de schoonheid van onze ontluikende tuin in Garderen in die tijd is waarachtig niet minder aanlokkelijk.
Via Payson naar Globe
Payson, een stadje ten Z.O van Sedona aan hyw 260, was onze eerste sanitaire stop. Op een enorme parkeerplaats van Home Depot parkeerden we en maakten meteen van de gelegenheid gebruik om een stukje door het gigantische bedrijf te dwalen. Home Depot is een bouwmarkt met een enorm assortiment en beslaat een oppervlakte waarin de grootste Gamma in Nederland een aantal keren kan worden weggestopt. Niemand houdt zo goed de inwendige mens op orde als Ine doet en dus genoten we voor het eerst op reis van onze vers gezette koffie met allerlei lekkere maar verantwoorde knabbelhapjes. Hoor ik daar in de verte hoongelach?
Na nog zo'n twee uur reizen reden we Globe binnen en besloten daar te overnachten. Op de eerste de beste camping, midden in het onaantrekkelijke stadje op een min of meer braakliggend stuk grond met alleen electrische aansluiting. Nu we elders ook al hebben gestaan, voelen we ons voor de $ 23,00 die ons is berekend ronduit belazerd. Maar ja, het begon al te schemeren en je wilt de eerste nacht toch niet ergens in de berm bivakeren.
Tucson
Volgende dag (zaterdag) gauw op pad en via een steeds rauwer wordend landschap naar Tucson, een grote stad in het diepe zuiden van Arizona. Ofschoon we nog meer richting de Mexicaanse grens hadden willen trekken, besloten we toch in Tucson te overnachten. Zodra de zon gaat zakken en de schemering inzet, is het heel snel donker. Tucson is een stad vol actie. We troffen het niet dat er overal verspreid in de stad een grote z.g. 'Gem'beurs was. Iets groots hier, in een omvang waarvan je je geen voorstelling kunt maken. Het draait hoofdzakelijk om handel in allerlei soorten (edel)stenen, maar eigenlijk kun je er voor allerlei mooie en nuttige spullen, maar ook voor goedbedoelde rommel terecht. Drie weken lang zijn alle hotels, motels en campgrounds tot ver in de omtrek volgeboekt en dus hadden we pech.
Via Payson naar Globe
Payson, een stadje ten Z.O van Sedona aan hyw 260, was onze eerste sanitaire stop. Op een enorme parkeerplaats van Home Depot parkeerden we en maakten meteen van de gelegenheid gebruik om een stukje door het gigantische bedrijf te dwalen. Home Depot is een bouwmarkt met een enorm assortiment en beslaat een oppervlakte waarin de grootste Gamma in Nederland een aantal keren kan worden weggestopt. Niemand houdt zo goed de inwendige mens op orde als Ine doet en dus genoten we voor het eerst op reis van onze vers gezette koffie met allerlei lekkere maar verantwoorde knabbelhapjes. Hoor ik daar in de verte hoongelach?
Na nog zo'n twee uur reizen reden we Globe binnen en besloten daar te overnachten. Op de eerste de beste camping, midden in het onaantrekkelijke stadje op een min of meer braakliggend stuk grond met alleen electrische aansluiting. Nu we elders ook al hebben gestaan, voelen we ons voor de $ 23,00 die ons is berekend ronduit belazerd. Maar ja, het begon al te schemeren en je wilt de eerste nacht toch niet ergens in de berm bivakeren.
Tucson
Volgende dag (zaterdag) gauw op pad en via een steeds rauwer wordend landschap naar Tucson, een grote stad in het diepe zuiden van Arizona. Ofschoon we nog meer richting de Mexicaanse grens hadden willen trekken, besloten we toch in Tucson te overnachten. Zodra de zon gaat zakken en de schemering inzet, is het heel snel donker. Tucson is een stad vol actie. We troffen het niet dat er overal verspreid in de stad een grote z.g. 'Gem'beurs was. Iets groots hier, in een omvang waarvan je je geen voorstelling kunt maken. Het draait hoofdzakelijk om handel in allerlei soorten (edel)stenen, maar eigenlijk kun je er voor allerlei mooie en nuttige spullen, maar ook voor goedbedoelde rommel terecht. Drie weken lang zijn alle hotels, motels en campgrounds tot ver in de omtrek volgeboekt en dus hadden we pech.
Noodgedwongen moesten we ons heil zoeken op een eenvoudige camping die nog een 'droge' plaats (alleen elektra) beschikbaar had. Maar niet nadat ik met succes de rol van een minder bedeelde dakloze had opgevoerd en enige mate van sympathie wist op te wekken. Ik was weliswaar een vreemdeling, maar met de juiste papieren en kennelijk op het oog an Okay-guy. Omdat we water- en vuilwatertanks aan boord hebben vonden we het zo allang best. Met een schone toilet- en doucheruimte en tenminste draadloos internetten in de recreatiezaal was het al met al niet zo slecht. Het weer, de vriendelijke sfeer, de wetenschap dat ook dieper zuidelijk de campgrounds vol waren, deden ons besluiten nog een paar dagen te blijven staan. We hebben die dagen o.a. benut door veel informatie te verzamelen over R.V.'s (Recreational Vehicles) zoals motorhomes en streken waar we naartoe willen reizen. Intussen hebben we toch ook maar een tv-tje op de kop getikt zodat we - als we dat willen - ook het wereldnieuws kunnen blijven volgen. Al stemt je dat - ook in Amerika - niet bijster gelukkig.
Actie en reactieZo zijn nu voor een deel onze ervaringen in de eerste drie weken in 'the Yopermobile' opgetekend.
Inmiddels zijn we uit Tucson vertrokken en een kleine 100 km. naar Z.O. Arizona opgeschoven. Dat is al aardig dicht bij de grens van de staat New Mexico in het oosten en van het land Mexico in het zuiden. In een volgende aflevering nog een korte terugblik op de laatste dagen Tuscon en wat meer over the American Way of Life.
Inmiddels hebben Ine of ik al wat binnengekomen reacties via deze weblog of via 'losse' emailtjes
beantwoord. Ik merk dat ik met mijn stukjes wat sfeerplaatjes kan oproepen en het heeft het voordeel dat we niet opnieuw aan iedereen afzonderlijk dezelfde verhalen hoeven te schrijven. We kunnen jullie nu persoonlijk beantwoorden en reageren op jullie eigen belevenissen. Want ik heb het al eerder geschreven: ook daarin zijn wij belangstellend.
So my friends, stay tuned and see ya on our laptop!
