Het tempo waarin onze reis vordert is haast niet bij te houden op het toetsenbord van onze laptop. Sinds ons laatste berich op de grens van Arizona en California, zijn we zo'n slordige 1.500 km. opgeschoven naar het noorden.
Na een aangename kennismaking met Arizona, begeven wij ons nu op bekend terrein. En ook dit weerzien met de Golden State roept allerlei prettige gevoelens op.
Zoals wij onderweg het besef van tijd soms kwijt zijn, zo lijkt een aantal volgers van de Yopermobile het spoor soms bijster te raken. Want juist als sommigen van jullie denken te weten waar die zwervers zo ongeveer uithangen, zijn ze alweer gevlogen. Dat maken wij op uit de e-mailtjes die we van deze en gene ontvangen. Hoogste tijd dus om weer wat sporen na te laten en piketpaaltjes uit te zetten voor nieuwe routes in California op weg naar Oregon.
Safed by the bell
Onderschatting van factoren die je reis nadelig kunnen beïnvloeden kunnen pijnlijk worden afgestraft. 'Kunnen', want onderweg naar Palm Springs in Zuid California hadden wij door de woestijn vast een 'guardian angel' op de motorkap zitten. Onwrikbare eis op zo'n trip: zorg voldoende bezine in je tank te hebben. Jopie was eigenwijs en dacht het wel te kunnen klaren met een halve tank. Maar gaandeweg, op een steeds stijgende weg over een afstand van circa 100 km. met een fikse tegenwind en een flinke last aan de trekhaak gekoppeld, ging de benzinewijzer angstwekkend snel naar beneden. Het werd steeds stiller in de cabine en onze ogen werden onwillekeurig steeds als door een magneet naar de benzinemeter getrokken. Net toen ik plan B - hoe te overleven in de woestijn - begon te ontvouwen, kregen we een billboard in zicht met de aankondiging: exit to de summit 1 mile.........met de aansporing om toch vooral Chevron te tanken.
Als een fata morgana doemde ineens uit het niets het benzineparadijs op waar mensen opvallend luidruchtig uit auto's stapten. Velen gingen zich laven aan drankjes in de winkels, terwijl de chauffeurs opgelucht hun tanks vulden. Duidelijk bleek dat wij niet de enigen waren die peentjes hadden zitten zweten. Toen de tank weer vol was bleek dat we bijna gestrand waren. De buffer die over was had ons niet veel verder dan een paar honderd meter kunnen brengen. Saved by the bell! Hoe was het ook weer.....? 'Melk, de witte motor'. Nou, ik heb een betere: Benzine, elke druppel telt...!
Catalina Spa & RV Resort
In opperbeste steming, ja tegen het ballorige aan, vervolgden we onze weg naar de speeltuin van de 'rich and famous': Palm Springs, Indian Wells en nog enkele andere luxe stekjes.
Onze bestemming voor die dag was Catalina Spa in het naburige Dessert Hot Springs, een plaats waar wij beiden uitermate leuke herinneringen aan bewaren.
Catalina Spa is een zeer gewild oord en de vraag was of we wel een plekje zouden kunnen vinden. Ik besloot niet te bellen, maar gewoon naar binnen te rijden en me doodleuk te melden als een oude gast. Wat heet, oude gast? In 1985 hebben Ine en ik in dat park een half jaar gewoond in onze toen pas aangeschafte '5th Wheel' nadat wij onze laatste motel in Cloverdale, CA hadden verkocht. Maar dat is een heel ander verhaal. In ieder geval was het Catalina Spa & RV Resort toen onze verblijfplaats. Het park maakt deel uit van een grote keten van RV Resorts, over het hele land verspreid, waarvan je lid kunt worden. Beter gezegd: je kunt je 'inkopen'. Het kost een paar centen, maar je kunt er als 'member' voordelig staan.
Ik heb in de tachtiger jaren zo'n 2 jaar het nuttige met het aangename gecombineerd. In de ochtenduren werkte ik als 'salesman' en later als salesmanager in een zeer lucratieve business. Zo rond de lunch in de middag zei ik tabé en ging ik met Ine leuke dingen doen in de omgeving. Ik 'werkte' toen zogezegd 'on my own terms'. Als je succes hebt in de States, kun je veel afdwingen en ik was succesvol. Ingewijden weten dat wij ook de andere kant van de medaille hebben leren kennen. Maar dat is ook een heel ander verhaal.
theYoper is back......!Bij de melding aan de receptie gokte ik erop dat die zelfde Dutchman van toen nog wel een kunstje uit de hoed kon toveren en dat gelukte onder grote hilariteit. Op mijn aankondiging van 'Good afternoon ladies and gentlemen': after 22 years the Yoper is finally back home'.........., was alle aandacht op mij gericht. Ondanks de grote drukte was vervolgens een plaatsje bemachtigen een fluitje van een cent. Mijn veronderstelling dat ik met een telefoontje om te reserveren geen kans zou maken, bleek juist te zijn. Zo zie je maar weer: de brutalen hebben de halve wereld.
Al met al een geinige belevenis, te leuk om niet door te geven.
Ofschoon ik net lekker op dreef raak en eindelijk niet gehinderd wordt door storingen op een draadloos netwerk, moet ik helaas nu voorlopig door tijdgebrek gaan afhaken. Maar beter iets dan niets. Ik loop al zo ver achter, dat ik graag toch wat op het net wil zetten. We moeten weer verder. Dus tot de volgende stop. Much more to come!
NOTE:
Zo nu en dan verander ik wat aan eerder geschreven stukjes. Scroll eens terug naar het vorige stukje over onze aanhouding vlakbij de Mexicaanse grens en de hilariteit over de geurtjes van het merk 'Joop'. Van een oude vriend, de bekende cartoonist Rob Gorter kreeg ik een spontane reactie in 'geuren en kleuren', die ik graag met jullie wil delen. Bedankt voor de bijdrage Rob!
