KEEP ON ROLLIN'

Donderdag 10 maart
Dit is de dag die ik al een tijdje geleden in mijn agenda heb omcirkeld. Vanaf vandaag zijn we tot 31 maart baas in eigen 'bus'.

Bij Camping World in Draper, op circa 20 miles ten zuiden van Salt Lake City, gaan we deze flinke Camper ophalen. Ik krijg nu ineens een beetje haast. Het vooruitzicht om de komende drie weken zelf achter het stuur te kruipen lokt.

We boffen dat het openbaar vervoer in Salt Lake City prima geregeld is. Een comfortabele tram - de Utah Trax - brengt ons in 45 minuten naar het nabij gelegen Sandy. Een kaartje kost maar $ 2,25 p.p. Reis je binnen een bepaalde straal van het centrum van Salt Lake City, dan hoef je zelfs geen kaartje te kopen!! de z.g. Free Fare Zone. Iets voor onze grote steden? Denk daar maar eens over na Nederland.

De tramrit geeft ons een aardige blik op de stad. De route voert o.a. langs Temple Square. Hier zetelt het hoofdkwartier van de Mormonen, een kerkgenootschap met wereldwijd meer dan 13 miljoen leden. Zij zijn de stichters van de stad Salt Lake City. Het centrum beslaat een gebied van circa 4 ha. met o.a de grote tempel, de Tabernacle, de enorme Assembly Hall en twee bezoekerscentra. Helaas was ons verblijf hier te kort om deze bezienswaardigheid te bezoeken of foto's te maken.

Vanaf het eindpunt van de tram is de afstand naar Camping World net even te groot om met onze bagage te voet verder te gaan en dus leggen we het laatste stukje af met een taxi. Hat afhandelen van de formaliteiten kost ongeveer een uur en weg zijn we in ons tijdelijke 'home on wheels'.
De camper is een model van 2010 en dus redelijk nieuw. Met een lengte van ruim 10 meter is het voor Europese begrippen een flinke knaap. Prettig is dat dit model ook beschikt over een uitschuifbare wand van bijna 4 meter lang en 0,50 m. diep. Eenmaal geparkeerd op een mooi plekje, wordt met één druk op de knop de leefruimte aanmerkelijk groter en dus genieten we van meer wooncomfort.

Na een klein uur rijden doen we onze eerste inkopen. Dit keer ontbreekt de fles wijn, want met een alcoholpercentage van boven de 3,2 wordt deze drank in Utah beschouwd als 'liquor' en is het niet zomaar bij Amerikaanse tegenhangers van b.v. Albert Heijn, Jumbo en/of andere buurtsupers te koop. Daarvoor moet je bij speciale (Staats)winkels (liquor stores) zijn, die volgens de overheid het beste weten wat goed voor je is. Wee je gebeente als je als nietsvermoedende toerist de staat Utah binnenkomt en betrapt wordt met een paar flessen wijn in het keukenkastje van je Camper. Laat staan dat je als puber even een 'flesje doet' zonder gepakt te worden. Big brother is watching you! Riekt dat naar een politiestaat? Welnee, men handhaaft hier gewoon strikt de wet en dat wordt prettig duidelijk door b.v. het dalende aantal verkeersongevallen.

Voorzien van de eerste levensmiddelen zoeken we vervolgens een Campground op voor onze eerste overnachting en voelen ons weer als gerijpte vrijbuiters zonder klok of vaste woon- en/of verblijfplaats. Just the way we like it.

Op weg naar de zon
De lange en koude Nederlandse winter met slechts heel af en toe een karig zonnetje doet ons hevig verlangen naar de koesterende warmte van deze koperen ploert. Dus volgen wij de volgende dag de lange weg naar het zuiden van Utah om bij het plaatsje Hurricane in de buurt van Zion National Park nieuw kwartier op te slaan. Op een rustige Campground bevalt het ons zo goed, dat we besluiten een paar dagen te blijven staan om wat van de schitterende omgeving te genieten. Ons voorgenomen bezoek aan Bryce National Park stellen we uit tot een volgende keer, want die gaat er zeker komen. Dit deel van Amerika spreekt ons bijzonder aan, omdat je bijna op de snijlijnen bent van verschillende Staten al moet je de afstanden zeker niet onderschatten. Niettemin, Utah, Arizona, Colorado, Nevada, California zijn binnen redelijke schootsafstand en trekken ons aan als een magneet.


Ook de vrije tijd van reizende pensionados vraagt op z'n tijd om het maken van keuzes. Wij besluiten af te zien van de lange tocht naar zuid Arizona en verleggen onze koers richting Nevada. In de eerste plaats omdat niets moet en alles mag. We combineren het nuttige met het aangename; op 18 maart willen we graag aan de kust van California zijn om mijn broer Wim bij Monterey op te zoeken en via Nevada is de afstand die we daarvoor moeten afleggen aanmerkelijk korter. Dus zoeken we nu Pahrump op, ten Noorden van Las Vegas, om voor de verandering op stand te genieten van een 5 sterren Resort onder prachtige weersomstandigheden.


Waking up in the morning, this is what you see and it makes your day!


Amper op weg verlaten we Utah, om via een klein stukje Arizona naar Nevada te cruisen. Om meer van het bergachtig landschap te genieten verlaten we de drukke I-15 en slaan de weg in die langs Lake Mead voert. Een langgerekt kunstmatig meer waarlangs we urenlang rijden; soms dichterbij en dan ineens weer afbuigend verder af. We komen slechts een enkele auto tegen.


Lake Mead wordt gevuld door de Colorado River en voorziet vooral Las Vegas van water. Aan de zuidkant van het meer regelt de Hoover Dam de waterafgifte stroomafwaarts, richting Arizona en California. Wij zijn hier al eerder geweest en in deze zelfde weblog heb ik op 9 en 13 april 2008 al eens over Pahrump en Las Vegas stukjes geschreven onder de naam 'Camping Hilton Style' en 'Sleepless in Las Vegas'. Als het je interesseert kun je ze zo terug vinden.

Terwijl Ine een uiltje knapt, heb ik gelegenheid gehad wat bij te schrijven. Mijn stukjes hebben geen andere bedoeling dan in grote lijnen aan te geven hoe onze reizen verlopen. Wij hebben zeker niet de pretentie complete reisverslagen te maken met uitvoerige informatie over de streken die we bezoeken. Dat is van een heel andere orde. Ik ben slechts een eenvoudige maverick, die in de schitterende en veelal verlaten gebieden die wij bezoeken slechts een ruw spoor achterlaat.



Voorlopig zijn wij de komende drie dagen onder de radar.
You can track us down again when theYopermobile gets in motion on its way to California.

See Ya!