CONTEMPLATION

Een nieuwe dag breekt aan, Nederland ontwaakt. Nog voordat ik helemaal bij zinnen ben, dringt het geluid van gestaag vallende regen op de dichte begroeiing rondom het huis vaag tot mij door. 
De geringe lichtval in de kamer en de wetenschap dat het buiten somber en nat is, nodigen niet bepaald uit om kwiek uit het behaaglijk warme bed te stappen. 
Onwillekeurig check ik in gedachten even af of er vandaag iets of iemand op mij wacht. Nee, dus is er niets op tegen om nog wat te blijven liggen en te luisteren naar wat in ons land zo vertrouwd klinkt: het afwisselend aanzwellende en afnemende ruisen van de regen.

Mijn gedachten dwalen terug naar de lange reis door Amerika die nog maar net achter de rug is. Een reis die ons o.a. door een groot gedeelte van Arizona voerde. In een tijd dat daar per dag de zon steeds onbarmhartiger land, mens en dier geselt met temperaturen die langzaam richting 50 graden C. kruipen. 
Ik sluit mijn ogen en als een film zie ik beelden van onze reis voorbijschieten door streken waar ik intens van heb genoten, maar waar ik nu - amper een maand later - liever niet niet meer zou willen rondtrekken. Waar je nu overdag de wereld buiten zo veel mogelijk mijdt en het leven zonder airco in huis en auto haast niet mogelijk is. Mensen daar kunnen alleen maar dromen van zo'n regenbui waar ik nu naar lig te luisteren en toon je foto's van ons groene landje, dan ontlok je bij de bevolking daar een uitroep van verbazing en ongeloof. 

Contrast
Hoe betrekkelijk is alles. De woestijn, de ruwe rotsige bergtoppen, het rauwe land en droge rivierbeddingen, ze zijn bedreigend en aanlokkelijk tegelijk. Het zuid-westen van Amerika kampt door gebrek aan voldoende neerslag al lang met perioden van grote droogte. Water moet worden aangevoerd vanuit het hooggebergte en opgevangen worden in kunstmatige meren om vervolgens gedistribueerd en rondgepompt te worden. 

Weer thuis, lijkt het allemaal zo ver weg. Alles is hier anders, in veel opzichten het tegenovergestelde. Nederland is een lieflijk, welhaast paradijselijk ogend land dat doorkruist wordt door waterwegen en waar in de zomer de natuur groeit en bloeit in alle kleuren van de regenboog. De weelderige bossen, sappige weilanden, het rivierenland en de lange kustlijn van ons land bieden ons een gevarieerd en uitnodigend landschap. Voorwaar, het is hier goed wonen. 

En toch! Terwijl in Arizona het gebrek aan voldoende water een steeds grotere bedreiging voor de samenleving vormt, voert ons land al eeuwen lang een voortdurende strijd tegen de overlast van het water. Wat een contrast en wat is de mens toch een bijzonder wezen dat hij zich kan aanpassen aan de streek waar hij woont, leeft en werkt. Waar zowel hier als daar, voor vraagstukken die zo regionaal verschillen, afwijkende visies ontwikkeld moeten worden om miljoenen een goed leefklimaat te kunnen bieden. Bij deze verschillen blijft het niet; onze aardbol is als een lappendeken van geografisch, klimatologisch en ecologisch verschillende gebieden met elk zijn kansen en bedreigingen. Wereldwijd, vaak tot in de kleinste uithoeken, toont de mens al eeuwen lang een overlever te zijn die zich weliswaar moet aanpassen aan de natuur, maar daarin heel vindingrijk z'n bestaan weet te consolideren. 

Juweeltje in 't groen
Met een schok keer ik terug naar de werkelijkheid. Drie maanden van huis in die andere wereld is een verfrissende ervaring geweest, maar de draad moet weer worden opgenomen. Wij verlieten huis en tuin nog voor de intrede van de lente en en keerden terug na de eerste bloeitijd. Wat lig ik hier te mijmeren, er is werk aan de winkel. Ons juweeltje in het groen moet gepoetst, getrimd en geschoren worden. Het huis staat te koop en er staan bezichtigingen op het programma. 

Wat zijn de plannen als dat tot verkoop leidt? Dan wordt Variant A, B of C in werking gesteld en afhankelijk daarvan zullen we onze reislust verder kunnen botvieren, stellen het af op een tandje minder of houden het reizen voor gezien. Simpel en toch eenvoudig! 

Keuzes maken betekent afscheid nemen van mensen, dingen, plaatsen en situaties. Dat doet soms best even pijn. Maar voor mensen zoals wij die al zo vaak verhuisd zijn en dus ook steeds weer een beetje opnieuw moesten beginnen, moet het mogelijk zijn dat nog een keer te doen. Het bekende is redelijk afgebakend, het onbekende is onbegrensd en kan nieuwe impulsen geven. Dat is toch eigenlijk de leidraad die zwervers als wij in ons leven altijd hebben gehad. Vrij en onbevangen een andere richting inslaan, zonder een vastomlijnde bestemming te kiezen en/of vooraf de route gedetailleerd in kaart te brengen.

Zoals eerder in mijn leven op momenten van meer vragen dan antwoorden, schieten de woorden van mijn moeder mij te binnen als ze mij vroeger een hart onder de riem wilde steken:' Don't worry Joop, wonderful things are happening'. Zo simpel is het niet, maar het verlicht. Ook nu ik met een glimlach de reis in Amerika heb afgesloten en thuis een nieuwe dag instap.