 |
| Free spirit |
In de brief uitte ik mijn verontwaardiging over de slordige wijze waarop het
bestuur van de bond een belangrijk beleidsstuk in behandeling had genomen.
Dat stuk was door een zeer vaardig team minutieus voorbereid en ik verweet een aantal bestuursleden een gebrek aan betrokkenheid, kennis van zaken en waardering voor de geleverde inspanningen.
Ik herinner mij de laatste zin van die brief, die jaren later in wat andere bewoordingen heeft geleid tot mijn levensmotto. De slotzin van die brief luidde als volgt: 'het ideaal is mijn waarheid op een afstand. Misschien zal dat ideaal nooit worden verwezenlijkt. Dag mag zo zijn, maar er moet wel altijd uitzicht op blijven.'
Ik moest hier zojuist sterk aan denken. Vandaag hebben wij in Brookings, Oregon voor een dag of twee een standplaats gevonden op nog geen 50 meter van de grote Pacific Ocean. Het uitzicht vanuit onze Motorhome op de hoge aanstormende golven die vlak voor ons woest breken in de kolkende branding, maakt mij stil en gelukkig.
Mijn blik wordt voortdurend getrokken naar de verre horizon en ik besef dat door het reizen naar steeds weer andere gebieden, die veranderende verte kleurrijk en uitnodigend is als het leven zelf. Dat besef heeft altijd al latent in mij geleefd, maar vooral in deze jaren waarin ik mij van zo veel moois, zo veel meer gewaar ben geworden, heeft mijn levensmotto meer en meer aan kracht gewonnen. In die woorden ligt een diepere filosofie opgesloten, die mij helpt om elke dag weer als een nieuwe gift te beschouwen.
Mijn levensmotto: 'Je mag me in dit leven alles ontnemen maar nooit en te nimmer het uitzicht op de horizon!'
Want daaraan ontleen ik kracht, hoop en motivatie. Graag nodig ik iedereen uit om aan 'Gimme that horizon' zelf een eigen invulling te geven.
